Dit boek behandelt de uitwassen van de neoliberale vorm van het kapitalisme zoals die de afgelopen decennia steeds sterker tot uiting zijn gekomen. De nadruk op marktwerking en zelfredzaamheid van het individu, de waardering van egoïsme (hebzucht is goed), de afbreuk van de welvaartstaat, de steeds grotere kloof tussen arm en rijk hebben geleid tot (gevoelens van) isolatie, marginalisatie, machteloosheid en je niet gehoord en gewaardeerd voelen door medeburgers, werkgevers, gemeenschap en overheid. Al deze verschijnselen worden door de auteur samengevat onder de noemer van eenzaamheid. Door de coronapandemie zijn deze negatieve gevolgen nog scherper naar voren gekomen. Eenzaamheid, ruim gedefinieerd, heeft invloed op zowel fysieke als mentale gezondheid, op stemgedrag (voorkeur voor populisten), op tussenmenselijk gedrag (minder vriendelijk, wantrouwend). Ook sociale media maken mensen weinig sociaal; er is van verslaving sprake, er is ruw taalgebruik, triviale berichten worden verzonden waarin niet het echte, maar het opgeleukte zelf wordt gepresenteerd. Hoe kunnen we de neoliberale vorm van kapitalisme ombuigen naar een meer coöperatieve? Onder meer door fascale maatregelen en het scheppen van banen in het onderwijs en de cultuur. Een actueel thema wordt aan de orde gesteld. Verberg tekst